TPS in Ovarian Cancer

سرطان تخمدان

سرطان اپیتلیال تخمدان یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان و بدخیمی های دستگاه تناسلی در زنـان می باشد، که با ایجاد سلولهای غیر عادی در تخمدان که توانایی حمله به سایر قسمت‌های بدن (از جمله درون شکم، غدد لنفاوی، ریه‌ها و کبد) را دارند، شروع می‌شود. ممکن است شروع این بیماری تا هنگام متاسـتاز آن با علائم مبهم و یا غیرآشکار همراه باشد، از این رو سرطان تخمدان را ” قاتل خاموش ” نیز نامیده ‌اند، که این امر منجر به تاخیر در تشخیص و ضعف در پیش آگهی می گردد. ولی با پیشرفت سرطان احتمال بروز علائم بیشتر خواهد شد. از علائم بالینی سرطان تخمدان می توان به نفخ شکم و مشکلات گوارشی، احساس فشار و درد در ناحیه لگن، تورم و درد در ناحیه شکم، مشکل در غذا خوردن یا احساس سیری و تکرر ادرار اشاره نمود. از جمله روشهای غربالگری برای تشخيص اين بیماری آزمایش های فیزیکی، تصویربرداری های پزشکی همچون سی تی اسکن، ام.آر.آی و یا سونوگرافی و استفاده از تومور مارکرها می باشد.

تومور مارکرها

تومور مارکرها اغلب در پیش آگهی، نظارت بر پاسخ درمان و تشخیص زودهنگام عود بیماری موثر می باشند. در این میان نشاگر CA-125 یک بیومارکر معمول تایید شده جهت نظارت بر پاسخ به درمان، پیشرفت و تشخیص عود بیماری در سرطان تخمدان می باشد. با این حال به دلیل حساسیت پایین و قدرت تشخیص محدود این تومور مارکر (CA-125) در مراحل اولیه بیماری (Early stage)، نیاز به مارکرهای دیگری می باشد تا در کنار بیومارکر CA-125 قدرت تشخیص در مراحل اولیه بیماری نیز بالا برده شود و اطلاعات کافی جهت مدیریت بیماری عرضه نماید. بیومارکرهای متفاوتی مانند CEA و LDH جهت افزایش ارزش CA-125 طی پیگیریها و مراقبتهای بیماران مبتلا به سرطان تخمدان با هدف بهبود مدیریت بیماران مطرح شده اند. با این حال هیچ یک از این بیومارکرهای ترکیبی، در نظارت بر پیشرفت و عود بیماری مفید نمی باشند. بر اساس مطالعات انجام شده مارکر TPS با ارائه اطلاعات ارزشمند در مورد فعالیت سلولهای تومور شاخصی مناسب در بررسی سرطان اپیتلیال تخمدان می باشد.

رشته های سیتوکراتین

با توجه به اهمیت تکثیر سلولی تومورها و اینکه یکی از مهمترین شاخصهای سلولهای توموری و تهاجمی است، مارکرهایی که در تکثیر سلولی دخیل هستند، می توانند پیش آگهی و پیش بینی کننده بالینی مهم و موثر بشمار آیند، از جمله این مارکرها می توان به سیتوکراتینها (Cytokeratin) که منعکس کننده فعالیت تکثیر سلولهای تومور می باشند اشاره نمود.
همه سلولهای یوکاریوتی دارای ساختار اسکلت سلولی سیتوپلاسمی هستند، که فیلامنتهای بینابینی (رشته های واسطه) نامیده می شوند. شبکه اسکلت سلولی مسئول یکپارچگی مکانیکی سلول است و نقش مهمی را در فرآیندهای سلولی مانند تقسیم سلولی، جابجایی و تماس سلول به سلول ایفا می نماید. سیتوکراتینها پروتئینهایی از جنس کراتین می‌باشند که حاوی رشته‌های واسطه بوده که در اسکلت سیتوپلاسمی سلولهای اپیتلیال یافت می شوند و الگوی آنها در طی تغییرات سلول نرمال به سلول بدخیم همواره حفظ می شود. در حال حاضر بیش از 20 سیتوکراتین مختلف شناسایی شده است، که در این میان سیتوکراتین 8 ، 18 و 19 فراوانترین سیتوکراتینها در سلولهای اپیتلیال ساده می باشند. سیتوکراتینها، به عنوان مارکرهای قابل اعتماد در تومورهای اپیتلیال سرطانهای سینه، تخمدان و پروستات محسوب می شوند و در میان آنها، سیتوکراتین 18 شایعترین سیتوکراتین مورد بررسی در سرطان تخمدان بشمار می آید.

مارکر TPS

بر روی سیتوکراتین 18، یک شاخص آنتی ژنیک اختصاصی بنام M3) TPS) قرار دارد که از قطعات محلول بشمار می رود و با تکثیر سلولی مرتبط است و در بدن بر علیه آن آنتی بادیهای مونوکلونال تولید می شود. شاخص آنتی ژنیک M3) TPS) یک مارکر بسیار حساس و ارزشمند در پیش آگهی، نظارت بر پاسخ به درمان و تشخیص عود سرطان تخمدان محسوب می شود و در طی مراقبتهای بیمار سبب ارتقاء در تصمیم گیری و بهبود مدیریت بیماران می شود. سطح سرمی TPS نشانگر فعالیت سلولهای تومور (تقسیم و تکثیر) است و به حجم توده تومور مرتبط نمی باشد.

آزمایش مارکر TPS یک روش الایزا در شرایط آزمایشگاهی (in vitro) است که مقدار کمی سیتوکراتین 18 سرم را در هنگام درمان سرطان تخمدان و در طی پیگیری و مراقبت بیمار اندازه گیری می نماید. مطالعات بالینی نشان می دهند که استفاده همزمان از دو بیومارکر CA-125 و TPS به دلیل ارزش تشخیصی و حساسیت بالا سبب افزایش دقت در پیش آگهی و بهبود مانیتورینگ بیماران در سرطان تخمدان می شود. در بیماران مبتلا به سرطان تخمدان با مرحله III + IV که جراحی optimal debulking نیز انجام داده اند، سطح مارکر های CA-125 و TPS پس از سه دوره شیمی درمانی عامل مهم پیش بینی کننده بقای کلی 10 ساله در این بیماران می باشد، بطوریکه سطح پایین مارکرهای CA-125 و TPS پس از سه دوره شیمی درمانی نشان دهنده پیش آگهی مطلوب (10 سال بقای کلی) و سطح سرمی بالای مارکر CA-125 یا TPS و یا هر دو، پیش آگهی نامطلوب بشمار می رود. بنابراین، بلافاصله پس از سه دوره شیمی درمانی، سنجش سرم مارکرهای CA-125 و TPS می تواند در پیش آگهی بقای کلی 10 ساله موثر واقع شود.

ویژگی های مارکر TPS

– تنها سرم مارکر اندازه گیری سیتوکراتین 18
– نشانگر فعالیت سلول های تومور
– نشانگر مناسب در پیش آگهی، نظارت بر پاسخ به درمان و تشخیص بازگشت سرطان تخمدان
– استفاده از TPS سبب بهبود تصمیم گیری های بالینی و مدیریت موثر بیماران در سرطان تخمدان می شود
– ترکیب دو بیومارکر TPS و CA125 بهترین گزینه در مانیتورینگ درمان سرطان تخمدان می باشد

اساس آزمایش

اساس این آزمایش بر پایه الایزای ساندویچ استوار است. در طی انکوباسیون استانداردها، کنترلها و نمونه ها بطور همزمان با آنتی بادی های مونوکلونال فاز جامد و آنتی بادی های مونوکلونال کونژوگه M3) HRP) واکنش می دهند. پس از انکوباسیون پلیت کاملا شسته و محلول رنگزای TMB اضافه می شود. واکنش با افزودن محلول متوقف کننده متوقف شده و میزان جذب در طول موج 450 نانومتر اندازه گیری می شود. توسعه رنگ بطور مستقیم با غلظت آنالیت متناسب است.

برای مشاهده ی مشخصات این محصول در وب سایت سازنده کلیک کنید
خبرنامه