با eazyplex ® TyphiTyper Testkit، سالمونلا را در 20 دقیقه بدون ردیف‌های آگلوتیناسیون طولانی متمایز کنید و بنابراین می‌توانید به آرامی و با بودجه از تشخیص‌های مسئول استفاده کنید.
باکتری‌های گونه‌های سالمونلا انتریکا، باکتری‌های گرم منفی و برجسته هستند که همسردار نیستند و بی‌هوازی اختیاری هستند.

در مجموع، در حال حاضر حدود 2500 سرووار از سالمونلا انتریکا شناخته شده است. ثابت شده است که بیش از 500 سرووار انسانوپات هستند، دو شایع ترین صرب های سالمونلا S. enterica Serovar Enteritidis و S. Enterica Serovar Typhimurium (غیر تیفوئیدی) هستند.

سالمونلاهای غیر تیپوئیدی معمولاً باعث ایجاد گاستروانترید (“اسمونلوز”) در انسان می شوند. سالمونلوز انسان در سراسر جهان گسترش یافته و با شیب ناگهانی، سردرد و درد شکم، کسالت و گاهی استفراغ خود را نشان می دهد. اغلب یک تب خفیف وجود دارد. در موارد نادر، دوره سپتیک می تواند دنبال شود. سالمونلا برای تولید مثل در انسان و حیوانات (مامن ها، خزندگان، پرندگان، حشرات) بسیار سازگار است.
حیوانات مزرعه کشاورزی و غذاهای حیوانی تولید شده از آنها (به عنوان مثال تخم مرغ، گوشت) در خط مقدم علل احتمالی عفونت قرار دارند. با این حال، انتقال از فردی به فرد دیگر، بالاتر از همه در چارچوب عفونت های بیمارستانی یا در شرایط بهداشتی نامناسب، امکان پذیر است. در آلمان، در مجموع 16318 بیماری سالمونلا مطابق با IfSG در سال 2017 به RKI منتقل شد.
S. enterica Serovar Choleraesuis نیز از جمله سالمونلاهای غیر تیپوئیدی است. این باکتری تهاجمی (نفوذ سلول های اپیتلیال در دستگاه روده) بیشتر از مثلاً به دلیل بیان برخی عوامل بیماری زاست. S.Typhimurium و اغلب باعث باکمی می شود. سالمونلا تیفوئیدی: S. enterica Serovar Typhi و S. enterica Serovar Paratyphi A, B یا C باعث عفونت های سیستمیک با گنجاندن روده می شوند. آنها منحصراً بیماریزای انسانی هستند.

میزان بروز سالانه تب حصبه شکمی در جهان حدود 22 میلیون بیماری و 200000 مرگ تخمین زده می شود. در آلمان در مجموع 86 مورد تب نوع در سال 2017 به RKI منتقل شده است. از نظر تب پاراتیفوئید 5.5 میلیون مورد بیماری وجود دارد. در آلمان، در مجموع 52 مورد تب پاراتیفوئید در سال 2017 به RKI منتقل شد. سیر بالینی پاراتیفوئید مشابه تب حصبه است، اما معمولاً کمی بارزتر است. حذف کننده های دائمی می توانند پاتوژن های مادام العمر را دفع کنند.

S. Paratyphi C یک جد ژنتیکی مشترک با دیگر سالمونلاهای تیفوئیدی ندارد، اما با S. Choleraesuis غیر تیپوئیدی است. این نشان می دهد که خواص تیفوئیدی به طور همگرا توسعه یافته است. بنابراین تمایز بیولوژیکی مولکولی ایمن S. Paratyphi C و S. Choleraesuis به دو توالی هدف ژنتیکی نیاز دارد.