TPS in Breast Cancer

سرطان سینه

سرطان سینه شایعترین نوع سرطان در میان خانمها می باشد كه در آن سلولهای غيرطبيعی به صورت غيرقابل كنترل در يك يا هر دو سينه رشد مي كنند. اين سلولها مي توانند بافتهای اطراف را مورد تهاجم قرار داده و موجب تشكيل يك توده شوند كه اغلب تومور ناميده مي شود. همچنين در یک فرایند بنام متاستاز اين سلولها مي توانند انتشار يافته و به بافتها و غدد لنفاوی اطراف گسترش يابند. امروزه با تشخیص زودرس و اتخاذ تدابير درمانی مناسب بیماران شانس بیشتری برای زنده ماندن خواهند داشت، ولی از آنجا که این افراد برای تمام عمر در معرض خطر عود بیماری می باشند، باید همواره تحت نظر و مراقبتهای منظم پزشك معالج قرار گیرند. هیچ مارکر سرمی به تنهایی برای تشخيص زودرس سرطان سینه حساسیت کافی ندارد. با این حال، به منظور نظارت و کنترل، استفاده از تومور مارکرها، همچنان به عنوان یک بخش از مراقبتهای بالینی رایج بشمار می آیند. شایعترین تومور مارکرهای مورد استفاده در بررسی سرطان سینه CA 15-3 و CEA می باشند، اما به دلیل حساسیت پایین این تومور مارکرها در مراحل اولیه بیماری (Early stage) و عدم تظاهر در سرم بیماران با عود مجدد نیاز به آزمایشهای تکمیلی دیگری نیز می باشد. در میان این آزمایشها، تومور مارکر TPS اطلاعات ارزشمندی را در مورد فعالیت سلولهای تومور فراهم می نماید.

پروتین های سیتوکراتین

با توجه به اهمیت تکثیر سلولی تومورها و اینکه یکی از مهمترین شاخصهای سلولهای توموری و تهاجمی است، مارکرهایی که در تکثیر سلولی دخیل هستند، می توانند پیش آگهی و پیش بینی کننده بالینی مهم و موثر بشمار آیند، از جمله این مارکرها می توان به سیتوکراتینها (Cytokeratin) که منعکس کننده فعالیت تکثیر سلولهای تومور می باشند اشاره نمود.
همه سلولهای یوکاریوتی دارای ساختار اسکلت سلولی سیتوپلاسمی هستند، که فیلامنتهای بینابینی (رشته های واسطه) نامیده می شوند. شبکه اسکلت سلولی مسئول یکپارچگی مکانیکی سلول است و نقش مهمی را در فرآیندهای سلولی مانند تقسیم سلولی، جابجایی و تماس سلول به سلول ایفا می نماید. سیتوکراتینها پروتئینهایی از جنس کراتین می‌باشند که حاوی رشته‌های واسطه بوده که در اسکلت سیتوپلاسمی سلولهای اپیتلیال یافت می شوند و الگوی آنها در طی تغییرات سلول نرمال به سلول بدخیم همواره حفظ می شود. در حال حاضر بیش از 20 سیتوکراتین مختلف شناسایی شده است، که در میان آنها سیتوکراتین 8 ، 18 و 19 فراوانترین سیتوکراتینها در سلولهای اپیتلیال ساده می باشند. سیتوکراتینها، به عنوان مارکرهای قابل اعتماد در تومورهای اپیتلیال سرطانهای سینه، پروستات و تخمدان محسوب می شوند که در میان آنها، سیتوکراتین 18 شایعترین سیتوکراتین در سرطان سینه بشمار می آید.

مارکر TPS

بر روی سیتوکراتین 18، یک شاخص آنتی ژنیک اختصاصی بنام M3) TPS) قرار دارد که از قطعات محلول به شمار می رود و با تکثیر سلولی مرتبط است و در بدن بر علیه آن آنتی بادی های مونوکلونال تولید می شود. شاخص آنتی ژنیک TPS یک مارکر بسیار حساس و ارزشمند در شناسایی علائم اولیه، پیش آگهی، نظارت بر پاسخ به درمان و تشخیص عود مجدد سرطان سینه محسوب می شود. سطح سرمی TPS نشانگر فعالیت سلول های تومور (تقسیم و تکثیر) است و به حجم توده تومور مرتبط نمی باشد. نتایج حاصل از مطالعات نشان می دهند که در تشخیص عود بیماری در سرطانهای پیشرفته سینه مارکر TPS به دلیل حساسیت بالا شاخص مناسبتری نسبت به بیومارکر CA 15-3 می باشد. از آنجا که سطح سرمی TPS با فعالیت سلول تومور و بیومارکر CA 15-3 با حجم و توده سلول تومور مرتبط است، چنانچه درمان موفقیت آمیز باشد در مدت زمان کوتاهی میزان TPS به سطح نرمال کاهش می یابد. در حالی که میزان CEA و CA 15-3 برای مدت زمان طولانی تری به دنبال ادامه حضور تومور بالا خواهد ماند. بنابراین بیومارکر CA 15-3 با حساسیت نسبتا پایین از لحاظ تشخیصی به تنهایی سودمند نمی باشد، لذا به کار بردن ترکیبی از این دو بیومارکر (CA 15-3 + TPS ) بسیار سودمند و دارای ارزش تشخیصی با حساسیت بالا در مانیتورینگ سرطان سینه، حالت متاستازی و نظارت بر روند درمان است. همچنین ارتباط معنی داری میان میزان متوسط بقاء با سطوح بالا و پایین TPS وجود دارد و با اندازه گیری سطوح TPS پیش از شروع درمان می توان در مورد میزان زنده ماندن و یا مرگ و میر حاصل از بیماری اظهار نظر کرد.

ویژگی های مارکر TPS 

– تنها سرم مارکر اندازه گیری سیتوکراتین 18
– نشانگر مناسب در شناسایی علائم اولیه، پیش آگهی، نظارت بر پاسخ به درمان و تشخیص بازگشت سرطان سینه
– نشانگر فعالیت سلول های تومور
– نشانگر مستقل بقا
– کاهش سطح TPS در پاسخ به درمان های موفق
– افزایش سطح TPS در عود مجدد بیماری
چنانچه سطح TPS پس از درمان بدون تغییر باقی بماند و یا افزایش یابد روش درمان باید تغییر داده شود
– ترکیب مارکرهای TPS و CA 15-3 کارآمد ترین و مقرون به صرف ترین روش جهت نظارت بر درمان
– بیماران با سطح TPS پایین (<100 U / L) بقای متوسط 815 روز و بیماران با سطح TPS بالا (>100 U / L) بقای متوسط 332 روز نشان می دهند.

اساس آزمایش

آزمایش مارکر TPS یک روش الایزا در شرایط آزمایشگاهی (in vitro) است که مقدار کمی سیتوکراتین 18 سرم را جهت پیش آگهی، نظارت بر درمان سرطان سینه و تشخیص عود بیماری در طی پیگیری و مراقبت بیمار اندازه گیری می نماید.

اساس این آزمایش بر پایه الایزای ساندویچ استوار است. در طی انکوباسیون استانداردها، کنترلها و نمونه ها بطور همزمان با آنتی بادی های مونوکلونال در فاز جامد و آنتی بادی های مونوکلونال کونژوگه M3) HRP) واکنش می دهند. پس از انکوباسیون پلیت کاملا شسته و محلول رنگزای TMB اضافه می شود. واکنش با افزودن محلول متوقف کننده متوقف شده و میزان جذب در طول موج 450 نانومتر اندازه گیری می شود. توسعه رنگ بطور مستقیم با غلظت آنالیت متناسب است.

برای مشاهده ی مشخصات این محصول در وب سایت سازنده کلیک کنید
خبرنامه